Van Twijfel naar Vrijheid – Emigreren naar Zweden

Soms voel je gewoon dat er iets moet veranderen. Dat had ik ook. Toen ik mezelf kwijt was in de dagelijkse sleur en in een burn-out belandde, wist ik: zo wil ik niet verder. Ik verlangde naar meer rust, ruimte en vrijheid . Ik besloot mijn spullen te pakken en te emigreren naar Zweden.

Maar de weg ernaartoe was niet makkelijk. Twijfels, angsten en het onbekende hielden me soms tegen. Toch zette ik door. In dit blog neem ik je mee in mijn proces: van de eerste twijfels tot de beslissing om alles achter te laten en een nieuw leven op te bouwen in het buitenland.

Het moment waarop ik wist dat mijn leven moest veranderen

Het was in 2023, toen ik op mijn werk achter de computer zat en ik op het beeldscherm alleen nog maar letters zag. In vergaderingen hoorde ik mijn collega’s wel praten, maar de woorden kwamen niet bij me binnen. Ik was niet meer mezelf. De volgende dag zat ik thuis, met burn-out klachten. Hoe had ik het zo ver kunnen laten komen?

Alles voelde beklemmend en somber in die periode, zelfs de wandelingen die ik normaal als rustgevend ervaarde, gaven me nu geen voldoening meer. Ik voelde me verloren. Dit was het moment waarop ik wist: mijn leven moest een andere richting op.

De eindeloze stroom van e-mails, de vergaderingen, de dagelijkse routine die mijn leven vulde zonder dat ik er nog plezier in had of voldoening uit haalde, voelden steeds meer als een last. Mijn lichaam gaf aan dat het zo niet verder kon, en ik voelde dat ik niet meer in staat was om de energie en motivatie op te brengen die ik vroeger voor mijn werk had. Dit was niet langer vol te houden. Maar wat moest ik dan doen? Wat was de oplossing? Het antwoord was simpel, maar de weg ernaartoe zou niet makkelijk zijn: ik moest alles loslaten en iets heel anders gaan doen. Ik moest mijn hart gaan volgen.

Twijfels, angst en enthousiasme

Toen ik serieus begon na te denken over emigreren, kwam er een mix aan emoties in me op. Enerzijds voelde ik een enorm enthousiasme; de natuur, de rust, het onbekende avontuur. Het voelde als het gene wat ik in mijn Nederlandse leven miste. Maar anderzijds voelde ik ook angst en twijfels. De ‘zekerheid’ van mijn leven in Nederland. Mijn familie en vrienden, de baan die ik had, het huis dat ik bezat, de taal die ik vloeiend spreek, alles liet ik achter. Hoe zou ik me aanpassen aan een heel nieuw land? Zou ik me ooit echt thuis voelen in Zweden? Wat als het niet werkte? Wat als ik faalde?

Het menselijke brein is van nature gericht op veiligheid, en het onbekende wordt vaak als een bedreiging gezien. Het klampt zich vast aan de dingen die het kent en die vertrouwd en veilig voelen. Het is volkomen normaal om angst te voelen bij een grote verandering, vooral wanneer je het vertrouwde loslaat en in het onbekende springt. De twijfels, de angsten, de “wat als”-vragen wisselden elkaar af met momenten van enorm enthousiasme. Een echte emotionele rollercoaster dus.

Op sommige dagen voelde het alsof ik meteen naar Zweden moest vertrekken, om de volgende dag weer te verzanden in twijfels en angst voor het onbekende wat voor me lag. Dit proces van tegenstrijdige emoties was verwarrend en vermoeiend, maar het was ook noodzakelijk. Het was het proces van loslaten, van het oude leven afstappen, en het openstellen van mezelf voor een nieuw begin.

Waarom ik voor Zweden koos

Waarom Zweden? Die vraag kreeg ik vaak als ik over mijn emigratieplannen vertelde. Zweden is altijd een land geweest dat me fascineerde. In 2015 had ik er voor mijn opleiding een aantal weken stage gelopen. Dat was een tijd die ik me altijd zou herinneren.

De rust, de ruimte, de natuur en de fijne mensen waren de dingen die mij in Zweden het gevoel van thuiskomen gaven. Maar zoals vaak met gevoelens gebeurt, verdween Zweden voor een tijdje naar de achtergrond. Totdat ik een aantal jaar later met een vriend naar Zweden op vakantie ging.

We gingen er een week lang wildkamperen. Het was een ervaring die mijn liefde voor Zweden opnieuw aanwakkerde. Ik herkende weer het gevoel, wat ik jaren eerder tijdens mijn stage had ervaren. “wat als ik hier zou gaan wonen?”

In de natuur van Zweden voelde ik me weer verbonden met mezelf. Ik had geen afleiding van de drukte in Nederland. Geen volle wegen, niet overal mensen, geen gejaagd gevoel. Het voelde alsof ik de tijd en ruimte had om na te denken, om mezelf terug te vinden.

Deze ervaring was zo krachtig dat ik besloot om een jaar later alleen terug te gaan, om twee weken solo in de natuur te kamperen. Het alleen zijn, omgeven door rust en ruimte maakte dat ik dichter bij mijn emoties kwam.

Weer voelde ik hoe deze omgeving een verlangen vervulde wat ik mijn hele leven al heb. De magie van Zweden had mij teruggebracht bij mezelf. Het voelde alsof ik daar moest zijn. En dat was het moment waarop ik me realiseerde dat ik daar ook gewoon kan wonen. Dat ik mijn leven kan omgooien en aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven kan beginnen.

Van droom naar werkelijkheid: De praktische stappen bij emigratie

Nu ik eenmaal had besloten naar Zweden te verhuizen was het tijd om deze beslissing praktisch te maken. Allereerst begon ik met het oriënteren op de verschillende regio’s in Zweden. Het land is uitgestrekt en elke regio heeft zijn eigen charme en mogelijkheden. Ik wilde onderzoeken welke regio het beste bij mijn wensen paste.

Na een tijdje oriënteren, begon ik ook de praktische zaken te regelen: woonruimte voor de eerste periode, het aanbod koopwoningen bekijken, de mogelijkheden om daar een inkomen te genereren, en de benodigde stappen die ik in Nederland moest nemen. Het idee om mijn huis te verkopen en mijn baan op te zeggen, was spannend, maar het maakte de droom steeds meer werkelijkheid.

Het was echter niet alleen de fysieke verhuizing die ik moest regelen, maar ook de mentale voorbereiding. Ik moest mezelf voorbereiden op een totaal andere manier van leven. In Nederland was ik gewend aan mijn vertrouwde leventje. De taal, bekend zijn met regels en gewoontes, de kortere afstanden en de constante verbondenheid met mensen. In Zweden zou ik meer dan ooit op mezelf zijn aangewezen. Ik begin weer aan de basis en moet mijzelf de Zweedse manier van leven eigen maken.

De mentale obstakels bij emigreren

Naast de praktische “regeldingen” ging er ook een behoorlijk mentaal proces aan vooraf. In de maanden voorafgaand aan mijn vertrek, kwam ik telkens obstakels tegen. Niet alleen praktische obstakels, maar vooral mentale obstakels.

De twijfel over mijn beslissing was continu aanwezig. Was dit echt wat ik wilde? Zou ik gelukkig zijn in Zweden? Wat als het niet zou werken? Het was een constante strijd in mijn hoofd. En tegelijkertijd voelde ik ook dat ik niet meer terug kon. De beslissing was genomen. Er was geen weg meer terug, en dat was tegelijkertijd beangstigend en bevrijdend.

Het was vooral de angst voor het onbekende die me soms tegenhield. Mijn brein probeerde me te ‘beschermen’ door me het idee te geven dat ik mijn veilige omgeving moest behouden. Dat was de uitdaging: mijn brein in de ogen kijken en besluiten dat ik mijn oude comfortzone wilde verlaten, zelfs als dat beangstigend was. Een mooi gezegde wat daarop aansluit deed me dat des temeer beseffen:

“Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.”

Ik moest mijn angsten onder ogen zien en vertrouwen op mijn innerlijke kracht. Uiteindelijk besefte ik dat deze stap naar Zweden niet alleen een fysieke verhuizing was, maar ook een mentaal proces. Maar soms moet je dingen gewoon doen, knopen doorhakken en vertrouwen op het proces.

Mijn verwachtingen van het Zweedse leven

Wat hoop ik te vinden in Zweden? Meer rust. Rust van de hectiek van het dagelijks leven in Nederland. Rust om eindelijk eens adem te halen, zonder constant drukte te ervaren. Ik verlang naar een eenvoudiger leven, waarin ik meer in contact ben met de natuur en de dingen die er echt toe doen. Het leven in Zweden biedt deze kans. Uiteraard is het in Zweden niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Ik weet dat ik hard zal moeten werken. Ik weet dat het leven op het platteland uitdagender zal zijn dan het leven dat ik in Nederland leidde.

Het leven daar brengt praktische uitdagingen met zich mee. Ik zal mijn huis moeten verwarmen op een manier die totaal anders is dan ik gewend ben, me aanpassen aan lange, donkere winters en leren omgaan met een omgeving waar de natuur de regels bepaalt. Maar juist in deze uitdagingen schuilt een kans. Een kans om veerkrachtiger te worden, om echt te leven met de seizoenen en om een diepere verbinding met zowel de natuur als mezelf te vinden.

Het onbekende maakt me ook nieuwsgierig. Hoe zal mijn leven in Zweden er straks uitzien? Hoe zal ik me aanpassen aan de cultuur? Waar woon ik straks überhaupt? Het is spannend om in je eentje een nieuw leven op te bouwen, vooral als het gaat om het vinden van een nieuw sociaal netwerk en het leren kennen van bijvoorbeeld de regels en gewoontes. Van belastingen tot gezondheidszorg, tot de manier waarop mensen met elkaar omgaan. Dit is niet iets wat je van tevoren kunt plannen, maar dat maakt het des temeer een mooie nieuwe uitdaging.

Mijn belangrijkste les: laat angst en twijfel je leven niet beperken

Als ik iets heb geleerd van dit proces, dan is het wel dat je niet vast hoeft te zitten in je huidige situatie. Het is mogelijk om je leven om te gooien, om de dingen los te laten die je niet meer gelukkig maken en om jezelf nieuwe mogelijkheden te geven. Daarnaast is het natuurlijk belangrijk om je te beseffen dat het emigreren an sich niet per definitie ‘de oplossing’ is wanneer je mentale struggles ervaart. Je blijft immers dezelfde persoon en je neemt jezelf mee.

Ook heb ik geleerd mij niet meer te laten leiden door beperkende gedachten. Mijn belangrijkste advies bij het maken van keuzes is om niet te veel te blijven hangen in de “wat als”-vragen. Wat als het niet lukt? Wat als het misgaat? Wat als ik het niet leuk vind? Dat zijn allemaal gedachten die je brein probeert te gebruiken om je in de comfortzone te houden. Uiteraard blijft een gezonde dosis realiteitszin belangrijk. Maar ik beloof je één ding: als je de touwtjes wat meer laat vieren en durft te vertrouwen op het proces, zul je merken hoe veel vrijheid en ruimte er voor je is.

Het hoeft niet altijd een grote stap zoals emigreren te zijn. Het kunnen ook kleine veranderingen zijn die nieuwe deuren kunnen openen en jou dichter bij het volgen van je eigen hart brengen.

Dus, wat ga jij vandaag nog doen om meer je hart en gevoel te volgen en los te breken van beperkende gedachten?

Laat gerust een reactie achter, of stuur mij een bericht via de contactpagina.